Irene is vrijwilliger bij het Aandachtcentrum van OpenJeHart. Al ruim een jaar belt ze regelmatig met Cor. Maar nu is daar een nieuwe dimensie bijgekomen: het beeldbellen. En dat bevalt van beide kanten uitstekend.
Irene: ,,Ongeveer één keer in de vier weken bel ik met Cor. Dat doe ik nu bijna een jaar en we lijken een beetje ‘oude’ maatjes te worden. Hij heeft het niet makkelijk met onder andere een slechte gezondheid waarbij hij 3x per week voor nierdialyse naar het ziekenhuis moet. Maar ik heb hem nog nooit horen klagen. Hij probeert iets van zijn leven te maken, gesteund door het besef dat zijn -overleden- vrouw boos op hem zou zijn als hij zielig op de bank bleef zitten.”
,,Vandaag belde ik hem voor het eerst via de beeldtelefoon … een openbaring leek het voor hem. Hij riep zo enthousiast ‘hoi Irene’, dat ik er helemaal warm van werd. Hoe mooi kan het zijn als je zó begroet wordt. Het benadrukt maar weer hoe belangrijk ons werk is: aandacht geven. Hij vond het heerlijk om al zijn kunstwerkjes (hij schildert kleurplaten/maakt mimisteks) te laten zien. Dat werd een bijzonder ‘telefoontje’, met als afsluiter dat ik er knapper uitzag dan dat hij gedacht had ….. Lang leve de beeldtelefoon.”